"Thee voor iedereen!" We zitten in de gezamenlijke keuken en Sarah heeft zojuist thee gezet. Mensen (en dieren) komen en gaan en het is een drukte van jewelste. Katten hangen in de stellage boven de oven en de honden liggen op de bank. De tamme haan scharrelt wat rond, net als baby Cosma. Men spreekt Duits, Engels, Italiaans en Portugees door elkaar maar iedereen lijkt elkaar te begrijpen. De keuken is één grote chaos, net als het erf hier. Toch vindt iedereen zijn weg hier tussen alle rommel. Welkom op Monte da Cunca.
Ik ben nu iets langer dan een week hier en ook ik vind langzaam mijn weg. Ik blijf ongeveer een maand om te werken als vrijwilliger en te genieten van de prachtige omgeving (zie foto's). In ruil voor het werk dat ik doe krijg ik eten, een warme douche maar bovenal veel inside information. Portugal is een prachtig land met heel veel projecten en communities, maar dan moet je wel de mensen wel kennen. De echte pareltjes zitten verstopt diep in de bergen of in het bos.
Zo belandde ik vorige week zaterdag bij een groep creatievelingen in het bos. Een prachtige plek waar men de mooiste dingen had gebouwd. Om daar te komen volgden we eerst een zandweg die tientallen kilometers lang leek te zijn. En daar midden in het bos verscheen een klein dorpje, bestaande uit caravans, bussen, beelden, watervallen en huisjes gemaakt van leem die allemaal afgewerkt waren met mozaïek. "Ik had mijn camera moeten meebrengen," was de eerst gedachte die in mij opkwam. Hopelijk kom ik nog een keer terug om foto's te maken.
De plek werd gerund door een Duitser. Zo zijn hier heel veel communities die bewoond worden door gelukszoekers vanuit heel de wereld. Er hangt hier een soort energie dat veel mensen aantrekt. Het is hier ruig, ongerept en vrij. Iedereen bouwt hier aan zijn eigen paradijs.
Ook Monte da Cunca wordt niet gerund door een Portugees. De eigenaren zijn een Zwitser en een Italiaan. Het lijkt wel of deze regio langzaam wordt overgenomen door andere Europeanen, die allemaal hun heil hier zoeken. Iedereen hier blijft het herhalen: "kijk uit, straks blijf je hangen." Ik snap dat wel. De regio is prachtig. Het strand is dichtbij, het weer is een stuk beter dan in de meeste plekken van Europa en de lokale bevolking is vriendelijk. Ik moet uitkijken dat ik inderdaad niet blijf plakken.
Hier op Monte da Cunca is de sfeer wisselend. Er zijn zoveel mensen betrokken bij dit project dat het soms wat spanningen oplevert. Ik heb er niet zo'n last van. Ik doe mijn ding hier en bemoei mij niet al te veel met de rest. Deze ervaring is een grote les: loslaten. En het gaat me eigenlijk heel goed af. Momenteel ben ik voornamelijk in de tuin te vinden. Deze moet worden voorbereid voor de zomer. We trekken alle oude planten uit de grond en daar bovenop strooien we de mest. Uiteindelijk dekken we het af met stro zodat de grond voedzaam wordt. Best leuk om te doen en eigenlijk heel mindfull. Ja, ik houd het hier wel een maand vol.